ساراشورد:زندانبان منو بغل می کرد!!!

سارا شورد می‌نویسد در دوران بازداشت در زندان اوین یكی از زندانبان ها دو بار برای او گل آورده است و در برخی از لحظات كه وی در اوج ناامیدی به گریه می افتاد همین زندانبان زن پیش او می آمد، او را در آغوش گرفته و دلداری می داد.

سارا شورد می‌افزاید كه از زمان آزادی و بازگشت به آمریكا بسیاری در شگفت اند كه چرا وی حكومت ایران و زندانبانهای خود را مورد حمله قرار نمی دهد و چرا از بهبود مناسبات بین ایران و آمریكا دفاع كرده و بر علاقه و احترام خود به مردمان خاورمیانه و فرهنگ اسلامی تاكید می كند.

سارا شورد در ادامه مطلب خود در بخش دیدگاه‌های سی ان ان می‌نویسد اگر مناسبات بین دولت‌های ایران و آمریكا بهتر بود، هیچ گاه به خاطر یك سوء تفاهم، وی و دو كوهنورد آمریكایی دیگر این همه مدت در زندان نمی ماندند و شاید حكومت ایران هیچگاه آنها را به جاسوسی متهم نمی‌كرد.

به اعتقاد وی اختلافات دولت‌های ایران و آمریكا قابل حل است و دو دولت از طریق مذاكره و راه حل های دیپلماتیك باید این مشكلات را حل كنند و اگر آنها چنین نكنند در نهایت مردم دو كشور لطمه خواهند خورد.

سارا شورد با اشاره به مذاكرات هسته‌ای اخیر در ژنو می‌نویسد كه ظاهراً هر دو طرف در ماه‌های اخیر موضع مثبتی اتخاذ كرده و به عنوان مثال دولت آمریكا گروه جندالله را در فهرست گروه‌های تروریستی قرار داده و این تصمیم موجب خوشنودی حكومت ایران شده است.

مسلما حل اختلافات و دشمنی‌های سی ساله یك مسیر طولانی و دشو

ار خواهد بود ولی اكنون بهترین شرایط برای گفت‌وگو است. من به امید آینده و نسل‌های بعدی و زندگی بهتر برای آنها است كه از دولت خود و دولت ایران می خواهم از این فرصت برای بهبود مناسبات استفاده كنند.

سارا شورد یادآوری می كند كه وی و نامزدش، شین باوئر، قبل از سفر به كردستان عراق حدود یك سال در دمشق زندگی می كردند. او به مهاجران و آوارگان عراقی انگلیسی درس می‌داد و شین به كار روزنامه‌نگاری مشغول بود. هدف و امید ما این بود كه تصویر منفی مردم آمریكا از خاورمیانه و اسلام را تغییر داده و به ساختن پلی برای تماس بین دو طرف كمك كنیم.

وی باری دیگر خاطر نشان می كند كه اگر روابط ایران و آمریكا به گونه دیگری بود و آمریكا در تهران سفارتخانه ای داشت، مسلما این سه كوهنورد سرنوشت متفاوتی داشتند. به گفته وی در غیاب مناسبات عادی بین ایران و آمریكا حداقل دو ماه طول كشید تا خانواده ها از سرنوشت ما مطلع شده و خود ما متوجه شویم كه در چه شرایطی قرار گرفته ایم.

سارا شورد می گوید كه دوران اسارت در ایران شرایط بسیار دشواری بوده تا حدی كه در اولین ملاقات با دیپلمات های سوئیسی درزندان به سختی می توانست چند جمله ساده را به عنوان پیغامی برای خانواده خود بیان كند. ولی وی تاكید می كند كه این تجربه دشوار وی و دو كوهنورد دیگر را برای مواجه شدن با مشكلات بزرگ در دنیای امروز آماده تر كرده است.

وی می گوید كه در شرایط دشوار زندان با یك انتخاب بنیانی روبرو شدند. یك راه این بود كه تحت تاثیر دشورای های آن ماهها مهمترین ارزش های خود را كه نگاهی ورای تمایز فرهنگی و مذهبی به مردم جهان است به زیر پا گذاشته و فراموش كنیم و یا با حفظ همین ارزش ها انسانهای بهتری بوده و به سنت كهن آمریكا كه برابری همگان با هر اعتقاد و نژادی است، وفادار بمانیم.

سارا شورد در ادامه مطلب خود در بخش دیدگاههای شبكه خبری سی ان ان می نویسد كه در شرایط فعلی مهمترین مسئله برای وی آزادی دو كوهنورد دیگر شین باوئر و جاش فاتال است. در عین حال من سعی می كنم كه از وقوع این حادثه برای دیگران جلوگیری كنم. من امیدوارم كه رهبران دو كشور بتوانند تاریخ بن بست طولانی در روابط دو كشور را پشت سر گذاشته و درست مثل زندانبانی كه برای من گل می آورد و من را دلداری می داد ملیت و تابعیت را فراموش كرده و معیارهای انسانی مشترك را مدنظر قرار دهند.