پيامك عاشقانه31

تو را آرزو نخواهم کرد، هیچ وقت!

تو را لحظه ای خواهم پذیرفت که

خودت بیایی، با دل خود، نه با آرزوی من

.

.

.

من مست غم عشقم با خنده خمارم کن ، صیاد اگر هستی با بوسه شکارم کن . . .

.

.

.

حافظه‌ام همه چیز و همه کـَــس را فراموش می‌کند

خسته شدم بس که سائیدمش

و تو هر بار نمایان‌تر شدی . . .

.

.

.

نقرین به عشق به عاشقی / نفرین به بخت و سرنوشت

اون نگاه که عشقتو / تو سرنوشت من نوشت

نفرین به من نفرین به تو / نفرین به عشق من و تو

به ساده بودن منو / به اون دل سیاه تو . . .

.

.

.

دیگر بهار هم سر حالم نمی کند / چیزی شبیه گریه زلالم نمی کند

آه ای خدا مرا به کبوتر شدن چه کار؟ / وقتی که سنگ هم رحم به بالم نمی کند . . .

.

.

.

دید ما کوچه ی تنگیست که چرایش چشم است

چشم ما گوش

عقل ما حرف سر کوچه

سر بازار ، چشم ها را باید شست . . .

.

.

.

نه زمین باش و نه خاک، که تو را خوار کنند / وانگهی ذهن تو را پر ز مردار کنند

آسمان باش که خلقی به نگاهت بخرند / وز پی دیدن تو، سر به بالا ببرند . . .

.

.

.

چقدر سفت شده پدال دوچرخه دونفره دوستی مان!

یا من خسته ام، یا شیب زیاد شده، شاید هم تو دیگر رکاب نمی زنی . . .

.

.

.

پرنده ای که نداند آزادی چیست، از باز ماندنِ درِ قفسش هم سرما می خورد . . .

.

.

.

آخر قصه ی ما را همان اول لو دادند

همان جایی که گفتند: یکی بود و یکی نبود . . .

.

.

.

غم دانه دانه می افتد روی صورتم

شور است طعم نبودنت!

.

.

.

هر انکه یار خواهد یار بسیار / ولیکن فرق دارد یار با یار

دل من سایه لطف تو میخواست / و گرنه سایه دیوار بسیار . . .

.

.

.

ویران شد از نگاهت بنای استوار دلم ، حالا تو تنها ستون این ویرانه ای . . .

.

.

.

تحمل تنهایی بهتر از گدایی محبت است . . .

.

.

.

امشب به یادت گریانم ، گرچه ز دیده ات پنهانم ، گرچه به ظاهر خندانم ، اما از درون نالانم . . .

.

.

.

به پندار تو : جهانم زیباست

جامه ام دیباست

دیده ام بیناست

زبانم گویاست

قفسم هم طلاست

به این ارزد که دلم تنهاست ؟

.

.

.

پارسال با او در زیر باران راه می رفتم

امسال راه رفتن او را با دختر دیگری در زیر باران اشک هایم دیدم

شاید باران پارسال اشک دختری دیگر بود . . .