ساپورت یا چسبونک بی‌حیا+طنز

به نوشته روزنامه قانون: شاید خیلی از هموطنانی که این مطلب را می‌خوانند دقیقا ندانند “ساپورت” چیست و چرا امروزه به محل مناقشه نیروی انتظامی‌و برخی از شهروندان محترم تبدیل شده است.

در گذشته این کلمه را بیشتر از زبان غلام پیروانی شنیده بودیم. او وقتی تیمش می‌برد می‌گفت “مسئولان خوب ساپورت کِردن” و وقتی می‌باخت هم می‌گفت “مسئولان خوب ساپورت نکِردن”. این ساپورت جدید اما آن ساپورت نیست. در واقع همان جوراب شلواری سابق خودمان است که جنسش کمی‌متفاوت شده و چنان به بدن صاحبش می‌چسبد که گویی عضوی از بدن اوست. افرادی که عادت به استفاده از  شلوار کردی  دارند حتی ۳۰ ثانیه هم نمی‌توانند ساپورت را تحمل کنند. به همین دلیل در برخی نقاط  کشور طی ماه های اخیر بیش از صد مورد مرگ در اثر نفس تنگی گزارش شده است.

ساپورت یا همان چسبونک بی حیا- واژه پیشنهادی ما تا قبل از آنکه جلسه رسیدگی به موضوع در فرهنگستان تشکیل شود- اولین بار در کشورهایی مورد استفاده قرار گرفت که به لحاظ امنیتی وضعیت خوبی نداشتند.  عوض کردن  این شلوارها بیش از ۴۵ دقیقه زمان می‌برد. به همین دلیل زورگیرها مجبور می‌شدند به گرفتن کیف پول، موبایل و سایر البسه فرد زورگیری شونده اکتفا کنند و شلوار برای خود او باقی می‌ماند. پوشیدن این شلوار هم بسیار زمان بر است. شما باید پس از عبور دادن پاچه ها از پنجه های پایتان، دو طرف کمر شلوار را بگیرید و همزمان با بالا کشیدن آن خودتان هم بالا بپرید. این عمل باید بیش از ۳۰ مرتبه تکرار شود تا شلوار در اندام شما جا بیفتد.

با این توصیف لازم است مادری که می‌خواهد به صورت ساپورت پوش فرزندش را صبح زود به مدرسه ببرد یک ساعت زودتر از خواب بیدار شود. پوشیدن ساپورت هرچند نوعی ورزش صبحگاهی محسوب می‌شود اما خب پیرمرد و پیرزن طبقه پایین که در خواب عمیق به سر می‌برند چه گناهی کرده اند؟ (اگر در طبقه همکف زندگی می‌کنید مانعی ندارد) حتما دقت کنید که در آوردن چسبونک هم حداقل به یک دستیار و ۱۲۰ متر فضا-زیربنای مفید- احتیاج دارد.

چراکه ممکن است صحنه هایی شبیه به باراندازهای متوالی در تشک کشتی بین آن دو شکل بگیرد. خوشبختانه در حال حاضر کشور ما به لحاظ امنیتی در شرایط خوبی به سر می‌برد و بانوان نباید با نگرانی از این مسئله به استفاده از پوشاک غربی روی بیاورند. دشمن وقتی ببیند ما همه ساپورت می‌پوشیم با خودش می‌گوید: «اینها را نگاه کن، آن قدر زیاد زورگیر دارند که روزی چهار، پنج ساعت برای پوشیدن و عوض کردن  شلوار وقت می‌گذارند.» لذا نیروی انتظامی‌این دوستان را برای لحظاتی به داخل ماشین راهنمایی می‌کند تا بیشتر به کارشان فکر کنند. اما متاسفانه دیده شده که کف همان ماشین هم برخی از بانوان ساپورت بساط کرده و به دیگر سرنشینان فروخته‌اند.

از آنجایی که این مطلب پتانسیل بالایی برای سانسور شدن دارد، جا دارد درپایان با ذکر یک توصیه مثبت و آموزنده کمی‌تعدیلش کنیم. نپوشید لطفا…نکنید این کار را… اگر صلاح بدانند خودشان برایتان تولید می‌کنند و مثل کرم حلزون یا دستگاه دراز و نشست با یک تماس کوتاه جلوی در خانه تحویلتان می‌دهند.